Η γεύση του έρωτα



        Η Έφη σιγουτραγουδούσε μαγειρεύοντας. Άνοιγε ντουλάπια, έβγαζε μπουκάλια και σακουλάκια, έκοβε λαχανικά, ανακάτευε με την ξύλινη κουτάλα το φαγητό, άνοιγε το ψυγείο βγάζοντας επιπλέον υλικά και σταματούσε για να δοκιμάσει το αποτέλεσμα.


Της άρεσε να μαγειρεύει, να δοκιμάζει, να πειραματίζεται, να ψάχνει συνταγές, να τροποποιεί , να βρίσκει δικές της αναλογίες. Χρησιμοποιούσε την φαντασία της χωρίς να διστάσει εμπιστευόμενη τις αισθήσεις της σαν οδηγό για το ταξίδι που θα την οδηγούσε στην ιδανική γεύση. Χρησιμοποιούσε σαν αρωγούς τις υπόλοιπες αισθήσεις φροντίζοντας να τις ικανοποιεί, όχι για να καλύψει, αλλά για να αναδείξει το περιεχόμενο.
Άκουγε συνέχεια μουσική όσο μαγείρευε, όσο σέρβιρε και την άλλαζε την ώρα που τοποθετούσε το φαγητό στο στρωμένο τραπέζι. Έπαιζε με τα μπαχαρικά, τα μυρωδικά, τα χόρτα, τα λαχανικά, ώστε η μυρωδιά να προσκαλεί πριν ακόμα αντικρίσει το αποτέλεσμα. Τα φαγητά της είχαν χρώμα, ζωγράφιζε σχέδια ταιριαστά όταν τα σέρβιρε, πρόσεχε τα πιάτα, το τραπεζομάντιλο, άναβε κεριά, γυάλιζε τα μαχαιροπίρουνα, ώστε η όραση να ικανοποιηθεί πριν δοκιμάσει την πρώτη μπουκιά. Φρόντιζε τα καθίσματα και το τραπέζι να είναι άνετα και πρόσφερε ζεστές φρυγανισμένες φέτες καλώντας την αφή να συμμετέχει. Κι ύστερα δοκίμαζε το αποτέλεσμα.
Χρόνια πολλά έψαχνε χωρίς ποτέ να καταλήξει σ’ αυτό που ξεκίνησε. Την μία και μοναδική γεύση που θα την έκανε δική της, που θα την χαρακτήριζε, που θα υπερίσχυε όλων, όμως κάθε φορά κάτι έλειπε. Είχε πλέον σαραντίσει όταν τελικά το πήρε απόφαση πως η τέλεια γεύση, αυτή η μοναδική, η ιδανική δεν υπήρχε ή η ίδια δεν είχε την ικανότητα να την ανακαλύψει.
Αν κι εξακολουθούσε να της αρέσει να μαγειρεύει, το έκανε πιότερο για να περιποιηθεί και να ικανοποιήσει αυτούς που αγαπούσε, παρά για να ικανοποιήσει αυτήν την περίεργη πείνα, αυτήν την προσμονή κι αυτήν την λαχτάρα για το άγνωστο ιδανικό. Τα φαγητά της δεν υπολείπονταν σε νοστιμιά, τους έλειπε όμως η ευρηματικότητα και η πρωτοτυπία. Είχε συμβιβαστεί.
Όταν γνώρισε τον Αποστόλη ξέχασε όλα όσα είχε ζήσει μέχρι τότε, έβαλε τελεία στις μισοτελειωμένες συνταγές της κι αποφάσισε να τα δοκιμάσει όλα από την αρχή. Δεν την ένοιαζε πια το κυνήγι της ιδανικής γεύσης, γιατί όλα όσα δοκίμαζε μαζί του πλάταιναν τον ορίζοντα των αισθήσεων και την έκαναν να νιώθει γυναίκα και παιδί ταυτόχρονα.
Εκείνο το απόγευμα ανακάλυψε την Ιθάκη της. Είχαν μόλις κάνει έρωτα κι είχε γείρει επάνω της χαλαρός, εγκαταλειμμένος, γεμάτος από την αίσθηση πληρότητας που έφερνε η επαφή τους. Τα μάτια του ήταν κλειστά και τα χείλη του μισάνοιχτα ακόμα.
Η Έφη τον έσφιγγε ακόμα στην αγκαλιά της , ενώ προσπαθούσαν να βρουν κι οι δυο την ανάσα τους και να επαναφέρουν στην καρδιά τους κανονικούς της χτύπους. Άκουγε κι ένιωθε την καρδιά του να χτυπάει πάνω στο στήθος της, μετρούσε τους σφυγμούς του χώνοντας το κεφάλι της στην βάση του λαιμού του, ανάσαινε την μυρωδιά του γεμίζοντας λαίμαργα τα ρουθούνια της και σιγά σιγά άρχισε να χαλαρώνει τα τυλιγμένα γύρω από την μέση του πόδια της.
Τον κοίταξε τρυφερά ενώ το χέρι της χάιδευε τους ώμους , τον αυχένα, το κεφάλι του. Της άρεσε αυτή η στιγμή όσο κι ο ίδιος ο έρωτας. Η στιγμή που ακόμα δεν ήταν σίγουρη που άρχιζε το δικό της σώμα και που τελείωνε το δικό του. Συντονισμένοι στο ένα του οργασμού τους, στο ένα του έρωτα, στο ένα της αγάπης, ήταν η στιγμή που μένανε μετέωροι στην μαγική αυτή ένωση, έκθαμβοι σαν παιδιά ακόμα και μετά από τόσους μήνες.
Ο Αποστόλης άνοιξε τα μάτια και της χαμογέλασε. Φίλησε τα χείλη της κι αυτή νιώθοντας το μουστάκι του να την τσιμπάει απαλά άνοιξε τα χείλη της να γευτεί και πάλι το φιλί του νιώθοντας την γλύκα της ηδονής ανάμεσα στα πόδια της. Της χάιδεψε τα ανακατεμένα μαλλιά πειράζοντάς την για την επίδραση του έρωτα, που έκανε την κόμη της να θυμίζει μπερδεμένο και φουντωμένο θάμνο.
Σηκώθηκε και έφερε ένα μεγάλο, παγωμένο μπουκάλι νερό, ενώ αυτήν τον περίμενε στο κρεβάτι τεντώνοντας το κορμί της σαν ευχαριστημένη και χορτασμένη γάτα. Ενώ εκείνη έπινε λαίμαργα το νερό άπλωσε το χέρι του κι έκλεψε τις σταγόνες που κύλισαν στο πιγούνι της και τις βοήθησε να κυλίσουν στο λαιμό και να φωλιάσουν ανάμεσα στα στήθη της. Την χάιδεψε τρυφερά και σταθερά ξέροντας πόσο της άρεσε και την ευχαριστούσε αυτή η μικρή ιεροτελεστία . Η Έφη χαμογέλασε νιώθοντας να παρατείνεται η επαφή και η συνενοχή τους.
Σηκώθηκε, ενώ αυτός απομακρυνόταν πνίγοντας έναν αναστεναγμό. Φόρεσε τα εσώρουχά της κι ενώ αυτός κοιτούσε αλλού, έγλυψε την άκρη από το μπράτσο της νιώθοντας την γεύση του ιδρώτα του, που είχε μπει μέσα στους πόρους της κι έγινε δικός της. Σκούπισε τα χείλη της με την γλώσσα της νιώθοντας την γεύση από τα σημεία του κορμιού του που μόλις πριν λίγο είχε φιλήσει. Έβαλε κλεφτά το χέρι της ανάμεσα στα πόδια της και έφερε ένα ένα τα δάχτυλα στο στόμα της νιώθοντας την γεύση του οργασμού τους.
Σε λίγο έπρεπε να φύγει. Είχε αργήσει ήδη και το ήξεραν κι οι δυο. Θα περνούσαν ώρες μέχρι να βρεθούν και της έλειπε από τώρα, πριν ακόμα φύγει. Προσπάθησε να μην την τυλίξει η μελαγχολία του αποχωρισμού, που την πονούσε όσο μικρός ή μεγάλος κι αν ήταν. Ήξερε πως θα ήταν μαζί της, τον είχε παντού πάνω της και μέσα της. Κάτι όμως είχε αλλάξει αν και δεν είχε καταλάβει τι ήταν αυτό.
Κατάπιε το σάλιο της και ένιωσε να κυλάει μέσα της μαζί την γεύση του. Ταξίδευε στο κορμί της όσο εκείνη οδηγούσε. Ήταν εκεί όταν έφτασε στον προορισμό της. Η γεύση του, έντονη, δυνατή, κάλυπτε τα πάντα και νανούριζε το παράπονο. Αυτή η γεύση μάγεψε τις αισθήσεις της και γέμισε την ζωή της με την μοναδικότητά της. Χαμογέλασε νιώθοντας ανάλαφρη. Έψαχνε με λάθος τρόπο να βρει την ιδανική γεύση κι όταν παραιτήθηκε από την αναζήτηση, ήρθε αυτή να την συναντήσει. Η γεύση του έρωτα..


19 σχόλια:

  1. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΓΧΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όχι μόνο νόστιμο αλλά τρώγεται ευχάριστα και ζεστό και κρύο ::))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατάφερες να κάνεις γήινες κινήσεις ύμνο προς το θείο. Μπράβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μας άνοιξες την όρεξη με τα μπαχάρια και τις γεύσεις και μας απογείωσες με του έρωτα την μοναδική γεύση.

    Απίθανη γραφή!
    Καλή εβδομάδα με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ θέλω κι εγώ εκείνη τη γεύση του έρωτά του, εκείνη τη γεύση του κορμιού του που θα μένει για πάντα μαζί μου...!!
    Αχ!!!!

    Υπέροχο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Σκρουτζάκο,
    σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανταίε,
    χαίρομαι που γνωρίζεις την γεύση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Stranger,
    δεν υπάρχει ιδανική θερμοκρασία σερβιρίσματος, αλλά μας ζεσταίνει τον χειμώνα, μας δροσίζει το καλοκαίρι και τρώγεται με την καρδιά διάπλατα ανοιχτή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαύρη Ντάλια,
    το θείο είναι το γήινο με φτερά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Zoyzoy,
    τα ορεκτικά είναι πάντα απαραίτητα σ' ένα μεσογειακό τραπέζι, όπως και τα θαλασσινά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Sweet truth,
    κράτα το αχ για αλατοπίπερο και δοκίμασε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο (ιδανικός) έρως, ίσως είναι αυτός που θα κάνει την γήινη πραγματικότητα υλικά και πνευματικά πιο άνετη.

    Αλλά αυτός εδώ θεωρεί οτι υπάρχουν και κάτι άλλο που κάνει την ίδια δουλειά και 'ανώτερη' ,μόνο που δεν το συναντάς στα μάτια ενός αρσενικού ή μιας θηλυκιάς.

    Όπως και να'χει ή/και όπως και να διαλέγει κανείς,
    άλλο ένα γλυκό κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ καλή περιγραφή και τολμηρή συνάμα. Απολαυστικός ο συνδυασμός των γεύσεων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Υπεροχος ο γυναικειος τρόπος προσεγγισης και περιγραφης των αισθησεων..
    μεχρι που ενιωσα γλυκιά τη γευση της συγγραφης...

    Αμετρητα φιλια... γευσεις που δε ξεχνιούνται..
    οπως οφειλουν να ειναι τα φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Από μία συντομη ματιά μπορώ να πω ότι πλέον γίναμε όλοι μια μεγαλη παρεα...
    Υπεροχη τροπή!.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Desperado,
    Ο ιδανικός έρωτας πρέπει να έχει γήινη γεύση, θεϊκή ψυχή και ονειρεμένη επικοινωνία.
    Το όνειρο είναι που ενώνει το γήινο με το θεϊκό κι ο έρωτας το μέσο να το ζήσουμε.
    Όπως και να' χει γλυκό να διαλέγεις κι ακόμα πιο γλυκό να σε επιλέγουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κούκε,
    Δεν είναι η περιγραφή τολμηρή, η διάθεση να γευτούμε τα περιγραφόμενα είναι..
    Καλή όρεξη κι ένα ανοιξιάτικο χαμόγελο (γιατί φτάνει ένας κούκος, ό,τι κι αν σου έχουν πει!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κάκια,
    Ελπίζω η γλυκιά γεύση να κρατήσει..
    Όσο για τα φιλιά..οφείλουν να είναι αυτό που υπόσχονται-πρόναος για το άδυτο των αισθήσεων..

    ΑπάντησηΔιαγραφή