Η ανατολή του ήλιου και ο γλάρος




Μεσοκαλόκαιρο , βραδάκι, κι εγώ κάθομαι στο μπαλκόνι καπνίζοντας και σημειώνοντας αφηρημένα στο μικρό μπλοκάκι , που έχω μπροστά μου.
Ένα χάρτινο φεγγάρι μου κρατάει συντροφιά κι εγώ κάνω τον απολογισμό αυτής της χρονιάς.
Το καλοκαίρι ήταν πάντα η δική μου Πρωτοχρονιά , η εποχή που παίρνω κρίσιμες αποφάσεις για την ζωή μου, που αλλάζω ρότα, που δίνω τέλος σε σχέσεις που δεν το αξίζουν, που κλείνω λογαριασμούς. Ίσως γιατί τα γενέθλια μου είναι μέσα στο καλοκαίρι, ίσως γιατί έχω χρόνο να σκεφτώ, ίσως απλά γιατί μου ταιριάζει.
Ποτέ έρωτάς μου δεν ξεκίνησε καλοκαίρι. Όλοι γυρνούσαν από τις διακοπές με το κεφάλι στα σύννεφα για κάποιον καλοκαιρινό έρωτα, κι εγώ από χωρισμούς. Αλλά έτσι κι αλλιώς ήμουν διαφορετική από τις περισσότερους φίλους μου κι είχε πάψει με απασχολεί αυτό από τα παιδικά μου χρόνια. Μου άρεσαν οι διαφωνίες γιατί πίστευα πως η υγιής αντιπαράθεση βοηθάει και χτίζει την άποψή μας και μας μαθαίνει να σκέφτόμαστε.
Εκείνο που με ενοχλούσε όμως για χρόνια, ήταν η έκσταση των φίλων με το καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα. Την έστηνα κάθε απόγευμα περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα, με τα μούτρα κατεβασμένα, τα χέρια διπλωμένα μπροστά στο στήθος, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί εμένα δεν με συγκινούσε. Το έβλεπα από την ώρα που άρχιζε να δύει ο ήλιος , μέχρι που εξαφανιζόταν όλα τα χρώματα κι έμενε το σκοτάδι. Και κάθε φορά η ίδια απογοήτευση- δεν μου προκαλούσε καμιά συναισθηματική αντίδραση.
Έπρεπε να περιμένω μέχρι το καλοκαίρι που έγινα 22 χρονών για να καταλάβω το γιατί. Φοιτήτρια ακόμα τότε, αρραβωνιασμένη με κάποιον από αντίδραση περισσότερο παρά από έρωτα, ετοιμαζόμουν να πάω για τριήμερο στο γαίδουρονήσι , όπως το λέγαμε, ένα μικρό νησάκι απέναντι από την Αμμουλιανή, ακατοίκητο, που το καλοκαίρι μάζευε ελεύθερους κατασκηνωτές. Ετοίμαζα τα πράγματα μου, βάζοντας στην τσάντα μου και όλα τα απαραίτητα για τις αλλεργίες μου, αντισταμινικά χάπια και αλοιφές, κομπρέσες κλπ., όταν ο πατέρας μου με φώναξε να μιλήσουμε.
Ξέροντας την αντιπάθεια που έτρεφε για τον αρραβωνιαστικό μου, θεώρησα καλό να αποφύγω τον σκόπελο εμφανιζόμενη με την τσάντα στο χέρι και λέγοντας πως δεν έχω χρόνο. Ο πατέρας μου γέλασε και μου είπε πως δεν ανησυχεί για τον λεγάμενο, γιατί ήταν σίγουρος πως εκείνο το καλοκαίρι θα τον χώριζα. Όταν άρχισα να αντιπαραθέτω τον έρωτα και την σιγουριά μου, μου απάντησε κοφτά «είμαι σίγουρος, γιατί ξέρω πως δεν τον σέβεσαι». Η συζήτηση έμεινε εκεί κι εγώ έφυγα εκνευρισμένη.
Για να πάμε στο γαιδουρονήσι νοικιάσαμε βάρκα μαζί με έναν άλλο φίλο. Περάσαμε την πρώτη μέρα ψαρεύοντας και κολυμπώντας και το βράδυ τρώγοντας τα ψάρια και πίνοντας κρασί. Το επόμενο πρωί ξύπνησα πρησμένη, με κλειστό το ένα μάτι από τα τσιμπήματα. Πλακώθηκα στα αντισταμινικά ευχόμενη να μην πάθω φωτοαλλεργία , πράγμα που συνέβαινε όταν συνδύαζα αντισταμινικά με ήλιο. Χρόνια ολόκληρα έδινα μάχη με τις διάφορες αλλεργίες αποφασισμένη να νικήσω. Δεν άφησα ποτέ να μου γίνουν εμπόδιο σε ό,τι ήθελα να κάνω και αγαπούσα.
Το δεύτερο βράδυ ήταν μία φρίκη. Αν και είχα λουστεί με autan και στήσει έναν κλοιό από φιδάκια γύρω μου, τα κουνούπια με τσιμπούσαν ανελέητα . Με τα νεύρα τσατάλια σηκώθηκα κι αποφάσισα να πάω μια βόλτα. Ανηφόρισα περνώντας στα τυφλά τα πεύκα με τις σκηνές μέχρι που έφτασα σ’ ένα ίσιωμα , γυμνό από δέντρα, γεμάτο βράχια. Κάθισα σ’ ένα από αυτά κοιτάζοντας γύρω μου τον ουρανό που είχε αρχίσει να σβήνει τα αστέρια του και την θάλασσα που φάνταζε μαύρη, ενώ στα αυτιά μου έφτανε ο υπόκωφος ήχος των κυμάτων.
Άναψα ένα τσιγάρο αφηρημένα και είδα την πρώτη αλλαγή στο χρώμα του ουρανού. Το τσιγάρο μου έκαψε τα δάχτυλα όσο εγώ έκθαμβη παρατηρούσα την γρήγορη εναλλαγή των χρωμάτων, τις πρώτες ακτίνες, το βαθυκόκκινο του ουρανού, τα χρώματα που καθρεφτιζόταν στην θάλασσα. Δεν προλάβαινα να κοιτάξω και το σκηνικό μπροστά μου άλλαζε μαγευτικά. Και τότε από τον βράχο κάτω από τα πόδια μου πετάχτηκε ένας γλάρος και πέταξε ψηλά προς τον ουρανό και την θάλασσα. Ένιωσα την ψυχή μου να τον ακολουθεί, ένιωσα ξαφνικά ελεύθερη, ένιωσα λυτρωμένη. Τον ακολούθησαν κι άλλοι πολλοί κάνοντας φοβερή φασαρία κι εγώ γελούσα χαρούμενη , που κάποιοι συμμεριζόταν την άγρια χαρά μου. Έμεινα εκεί μέχρι να χάσω από τα μάτια μου τον πρώτο εκείνο γλάρο.
Πήρα το δρόμο του γυρισμού με τα μάτια γεμάτα ακόμα από την ομορφιά της ανατολής και την ψυχή μου να φτερουγίζει. Γύρισα στην σκηνή και ξύπνησα τον αρραβωνιαστικό μου, που κοιμόταν αμέριμνος με σκοπό να μοιραστώ την χαρά μου. Δεν είχα πει παρά δυο τρεις κουβέντες όταν με διέκοψε για να μου υποδείξει πως το πρόσωπό μου ήταν χάλια και ότι θα έπρεπε κάτι να κάνω γι’ αυτό αντί να κυνηγάω ανατολές κι ηλιοβασιλέματα. Κοίταξα το πρόσωπό μου στο καθρεφτάκι που είχαμε κρεμασμένο κι είδα πως παρά το πρήξιμο, τα μάγουλά μου ήταν κατακόκκινα, τα μάτια μου έλαμπαν και το χαμόγελό μου έφτανε ως τα αυτιά. Γύρισα και τον είδα ξαφνικά με άλλα μάτια. Εκείνο το καλοκαίρι χωρίσαμε.
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Αγαπώ ιδιαίτερα την ανατολή του ήλιου και εξακολουθώ να εκστασιάζομαι όποτε την παρακολουθώ. Τα καλοκαίρια, που ο απολογισμός μου με δυσκολεύει, συνηθίζω να ξημερώνομαι γράφοντας μέχρι να ξημερώσει, μέχρι να δω μία καινούρια ανατολή. Μου αρέσει η αισιοδοξία που με πλημμυρίζει , το συναίσθημα πως μπορώ να ξεκινήσω πάλι από την αρχή, να φύγω από το σκοτάδι .
Καμία όμως ανατολή δεν ήταν πιο όμορφη από εκείνη την πρώτη, που μ’ έμαθε να αφήνω την ψυχή μου να πετάει και να μην επιτρέπω σε κανέναν να ρίχνει σκιές στο πρώτο φως της ημέρας. Κι ακόμα και σήμερα ψάχνω να δω τον γλάρο..

17 σχόλια:

  1. Ελπίζω απο τα τσιμπήματα κοντά στα μάτια να μην έχουν κλείσει και δεν τον βλέπεις..
    τον γλάρο..

    ξημερώνει..
    κι άλλος περιμένει την ανατολή..

    καλό ξημέρωμα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποτέ έρωτάς μου δεν ξεκίνησε καλοκαίρι. Όλοι γυρνούσαν από τις διακοπές με το κεφάλι στα σύννεφα για κάποιον καλοκαιρινό έρωτα, κι εγώ από χωρισμούς. Αλλά έτσι κι αλλιώς ήμουν διαφορετική......
    Πως τα καταφερνεις να διαβάζεις την ψυχή μου;
    Κι ακόμα και σήμερα ψάχνω να δω τον γλάρο.. !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Ευρύνοε,
    Μην ανησυχείς, χάρη στα αντισταμινικά, το πρήξιμο φεύγει, κι όσο για τον γλάρο, είπα πως τον ψάχνω,όχι πως δεν τον βλέπω..
    Εύχομαι να απόλαυσες την ανατολή σου
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Βούλα,
    Όλες οι ψυχές μοιάζουνε, αν τις δεις με τα ίδια μάτια.
    Εύχομαι να είδες τον γλάρο σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ναι ολοι λατρευουμε την μαγεια του ηλιοβασιλεματος...απο τα 14 ετρεχα στο βουνο να το απολαυσω..χαιρομαι που αναγνωρισες την αξια του...τα αλλα θα στα πω προσωπικα...εισαι φοβερη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλέ μου φίλε,
    ποτέ δεν με μάγεψε το ηλιοβασίλεμα, ούτε τότε, ούτε τώρα..αλλά τρελαίνομαι για την ανατολή..και για τους γλάρους :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παντως φωτεινη μου εμενα δεν μου αρεσει ουτε η ανατολη αλλα ουτε το ηλιοβασιλεμα:))...γιατι???
    γιατι ετρεχα απο το ηλιοβασιλεμα μεχρι την
    Ανατολη να κυνηγαω ...Αρνακια.. και μολις και
    μετα..βιας..επιανα ..ενα:)))γι'αυτο μου αρεσουν.. η μικρες...ωρες της νυχτας... εκει μπορεις να κανεις
    τον απολογισμο σου μονο σου χωρις τη φασαρια
    του κοσμου...αλλα και εκει παλι μπορεις
    ...ζησεις ολες τις χαρες του κοσμου...
    σου ευχομαι λοιπον φωτεινη μου να ζησεις
    τις μικρες ωρες ευτυχισμενη:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλέ μου λύκε,
    Πάντα είναι ήσυχα την ανατολή κι η μόνη φασαρία είναι αυτή του ήλιου που ξυπνά και μερικές φορές των γλάρων και της θάλασσας...
    Σ' ευχαριστώ για την ευχή για τις μικρές ώρες-θα την κρατήσω ψάχνοντας τις χαρές του κόσμου..

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ti kalytero apo ena tragoudi gia sxolio stin istoria sou..... goun33
    http://www.youtube.com/watch?v=a_ztRUlKdmE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλέ μου φίλε,
    Σ' ευχαριστώ-αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μπορώ να φανταστώ την ταλαιπωρημένη μουρίτσα σου, να λαμποκοπάει από ευτυχία, μ' ένα τεράστιο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπό σου & τα παιχνιδιάρικα ματάκια σου! :)

    Είναι σα να σε βλέπω μπροστά μου! :) Καλά έκανες και ασχολήθηκες με το γλάρο - ο άλλος ο μ2#$#@κας δεν άξιζε! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπημένο μου πιγκουινάκι,
    Δεν άξιζε ούτε το χαμόγελο, ούτε την ανατολή και κυρίως δεν άξιζε τον γλάρο!!
    Ευτυχώς, παρά τα πρησμένα μου μάτια, το είδα!!

    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Να έχεις τη δύναμη να βάζεις τέλος σε ό,τι σε κουράζει και σε στεναχωρεί...και να βλέπεις μιά νέα αρχή σ'αυτά που σου δίνουν ζωή και ελευθερία ψυχής...
    ...αυτό είναι το πιό σημαντικό.
    Εύχομαι να μη χάσεις ποτέ τον γλάρο από τα μάτια σου Φωτεινή μου. :)
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτο και αν ηταν ενα μηνυμα αισιοδοξιας!!
    Εναν γλαρο παρακαλω και απο εδω!!;)
    Και αν δεν ειναι αγαπη μας τα ηλιοβασιλεματα;
    Πειραζει να ειναι ο ουρανος,τα αστερια
    και το φεγγαρι;
    Θα μου πεις το καθενα εχει
    την δικη του χαρη... ;)
    Αγνωστη Χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπημένη μου Φαίη,
    Πάντα τον ψάχνω και τις περισσότερες φορές τον βλέπω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Έναν γλάρο στο τέσσερα, παρακαλώ!! Μία καλή μερίδα για την φίλη μου Άγνωστη Χ, παρέα με μια αγκαλιά αστέρια κι ένα λαμπερό φεγγάρι!!

    Χαίρομαι που είσαι εδώ!!
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η πιο όμορφη ανατολη και το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα είναι μέσα στα ματια που ερωτευεσαι καθε στιγμή παρά τους αιώνες που σας δενουν....

    θαλασσες...
    μεσα στα ματια σου θαλασσες....
    όλα τα υλικά μεσα στο άυλο άγγιγμά σου..
    αυτο φτανει για να ομορφύνει κι αλλο ο Κόσμος..
    φτανει για απόψε..

    αυριο θα σου ζητησω περισσοτερα...

    φιλια.... ηλιοβασιλεματα και χαραυγες.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή