Ο αρχάγγελος



      Ο Μιχάλης ξύπνησε κι εκείνο το πρωί έχοντας την αίσθηση του ανικανοποίητου, που τον βασάνιζε τελευταία. Ένιωθε ,όπως κάθε πρωί, το κεφάλι του βαρύ και το στόμα του πικρό από τα χθεσινά τσιγάρα. Ανακάθισε στο κρεβάτι κι έπιασε το κεφάλι του με τα δυο του χέρια, στηρίζοντας τους αγκώνες στα γόνατα. Έμεινε έτσι για λίγα λεπτά προσπαθώντας να κατανικήσει την διάθεση της ναυτίας, που τον βασάνιζε.
Πήγε ξυπόλυτος στο μπάνιο κι έριξε μπόλικο νερό στο πρόσωπό του με τις χούφτες. Κρατώντας στα χέρια την πετσέτα, κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Ο καθρέφτης του επέστρεψε το είδωλό του με μάτια αγριεμένα και κόκκινα από το χθεσινοβραδινό ξενύχτι, μαλλιά ανακατωμένα με τις άσπρες τρίχες να προβάλλουν σαν υπενθύμιση, με γένια δύο ημερών στο πρόσωπο, που στις άκρες τους σταγόνες νερού τρεμόπαιζαν, περιμένοντας τις σκουπίσει.
Πήγε στην κουζίνα κι άναψε ένα τσιγάρο μέχρι να ετοιμάσει τον πρωινό του καφέ. Κοίταξε έξω από το παράθυρο όσο περίμενε το νερό να βράσει . Ένας λαμπερός ήλιος έλαμπε στον ουρανό, προμηνύοντας μια υπέροχη καλοκαιρινή μέρα κι ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο στην πόλη, που θα άδειαζε μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Πήρε τον καφέ του κι έκατσε έξω .
Κοίταξε το μήνυμα του Γιώργου στο κινητό του. «Φίλε μου Αρχ, έχω επίσημη άδεια για έξοδο σήμερα! Πάμε για ρετσίνα το βραδάκι». Χαμογέλασε. Ο Γιώργος ήταν παιδικός του φίλος, παντρεμένος, κατασταλαγμένος, ευτυχής πατέρας δύο παιδιών, τελείως διαφορετικός χαρακτήρας από τον ίδιο και ο τελευταίος που τον φώναζε Αρχ . Του άρεσε να βρίσκονται μαζί, όποτε έπαιρνε «άδεια» όπως έλεγε, γιατί όπως συχνά συμβαίνει με τους παιδικούς φίλους, η οικειότητα που είχαν ήταν μοναδική και στα μάτια του έβλεπε τον Μιχάλη , που κάποτε θέλησε να είναι .
Αρχ, από το αρχάγγελος, το παρατσούκλι του για πολλά χρόνια, που το είχε αποκτήσει για την άγρια ματιά του, το σπαθί που κουβαλούσε μαζί του και μαζί του κοιμόταν, την προστατευτική του διάθεση, τον αγώνα του ενάντια στους δαίμονες της αδικίας και για τα όνειρα που διηγιόταν κάθε πρωί στην παρέα, όνειρα από τρελές πτήσεις με τα φτερά που έβγαζε στους ώμους .
Τα χρόνια πέρασαν, η παλιά παρέα διαλύθηκε κι αυτός παρέμενε αρχάγγελος χωρίς την στρατιά των αγγέλων να τον ακολουθεί. Όταν σταμάτησε να ονειρεύεται , άρχισε να δοκιμάζει διάφορα σπορ που θα του έδιναν την ψευδαίσθηση ότι πετάει. Έκανε πτώσεις με αλεξίπτωτο, πέταξε με αετό, έμαθε να οδηγάει ανεμόπτερο, αλλά τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπόρεσε να υποκαταστήσει την αίσθηση του πετάγματος με τα φτερά στους ώμους.
Άναψε κι άλλο τσιγάρο. Αν και περασμένα τα σαράντα, εξακολουθούσε να είναι μόνος στην προσωπική του ζωή. Γυναίκες πέρασαν πολλές από την ζωή του, άλλες για μια βραδιά κι άλλες για χρόνια, γυναίκες που ερωτεύτηκε κι αγάπησε, αλλά πάντα κάτι μέσα του έμενε μακριά τους, μαζί με τα φανταστικά φτερά του. Κρατούσε πάντα κλειδαμπαρωμένο μυστικό, το παιδικό του όνειρο και πάντα έφευγε μακριά, όταν προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν με τα πόδια τους να πατάνε σταθερά στην γη.
Με την Ελένη γνωρίστηκαν πρόσφατα. Μιλούσαν για ώρα και ξυπνούσε μέσα του μια οικειότητα λες κα την ήξερε χρόνια. Κι αυτή του μιλούσε για τον έρωτα. Για τον έρωτα που ξύπνησε στην ψυχή της και την έκανε να ονειρεύεται και την ελεύθερη πτώση στον κόσμο των ονείρων. Και τον έκανε να θέλει να ονειρευτεί ξανά. Εκείνο το βράδυ θα αποφάσιζε αν θα έμενε μαζί της ή θα έφευγε, ως συνήθιζε, μακριά.
Βρέθηκαν με τον Γιώργο σε μία ταβέρνα με μουσική. Συζητούσαν και έπιναν για ώρα, αλλά το μυαλό του Μιχάλη ήταν κολλημένο στην απόφαση, που έπρεπε να πάρει. Έπινε το ένα ποτήρι μετά το άλλο και καθένα από αυτά στην υγειά της. Άκουγε τα λόγια του φίλου του σαν βουητό κι η απουσία της γινόταν πιο έντονη. Τελείωσαν το πρώτο μπουκάλι κι ήταν ακόμα αναποφάσιστος. Τα τραγούδια μιλούσαν για εκείνη. Παρήγγειλαν το δεύτερο κι η σιωπή έπεσε ανάμεσά τους.
Κοίταξε το κρασί στο ποτήρι του κι είδε το πρόσωπό της. Το ήπιε μονορούφι και το πέταξε κάτω σπάζοντάς το. Άκουγε το τραγούδι κι η καρδιά του τραγουδούσε. Ένιωσε να πνίγεται και σηκώθηκε.
Όταν άρχισε να χορεύει την ζεμπεκιά όλοι έκαναν στην άκρη. Κι αυτός βλέποντας παντού τα μάτια της, έκλεισε τα μάτια κι άπλωσε τα χέρια. Χόρευε τυφλά σαν λαβωμένο πουλί και σε κάθε στροφή ένιωθε έναν πόνο και μια λύτρωση. Τα βήματά του μεθυσμένα τον οδηγούσαν μέσα του και κοντά της.
Και τότε το ένιωσε. Ένα ελαφρύ τράνταγμα στους ώμους και τα πόδια του να μένουν στον αέρα. Συνέχισε να χορεύει χωρίς να ανοίξει τα μάτια του. Κι όσο χόρευε, τα υπέροχα άσπρα φτερά στους ώμους του μεγάλωναν. Και σε κάθε στροφή ανέβαινε όλο και πιο ψηλά.
Το τραγούδι τελείωσε κι έπεσε σιωπή. Στο μέρος που χόρευε ο Μιχάλης, είχαν μείνει μόνο μερικά άσπρα φτερά. Οι θαμώνες του κέντρου προσπαθούσαν να καταλάβουν αν είχαν παρακολουθήσει κάποιο διαφημιστικό κόλπο ή αν είχαν πέσει θύματα παραίσθησης.
Ο Γιώργος δακρυσμένος κοίταξε ψηλά και σήκωσε το ποτήρι του. «Στην υγειά σου Αρχάγγελε. Μείνε εκεί ψηλά φίλε μου και να μας προσέχεις». Σηκώθηκε αφήνοντας στο τραπέζι τα χρήματα για τον λογαριασμό, πήγε στο σημείο που μέχρι πριν χόρευε ο Μιχάλης, έσκυψε, πήρε ένα άσπρο φτερό κι έφυγε σφυρίζοντας τον σκοπό του ζεμπέκικου..

23 σχόλια:

  1. afwnos...to giati 8a sto pw...oxi edw..
    niw8w perhfanos polu na to ksereis...to filaraki sou ::))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλέ μου φίλε,
    Σ' ευχαριστώ..περιμένω τις λεπτομέρειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απο τις πιο ομορφες ιστοριες που εχεις
    ανεβασει τουλαχιστον για εμενα..
    και μου αρεσει που ο αργαγγελος εχει
    μια μεγαλη δοση ασωτιας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλέ μου λύκε,
    Κάθε αρχάγγελος που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να είναι και λίγο άσωτος! :)
    Χαίρομαι που σου άρεσε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εχει δικιο ο ''κακος λυκακος''!
    Απο τα καλυτερα σου...Τελικα καταφερε το ονειρο του να γινει πραγματικοτητα...με εναν διαφορετικο τροπο...κατι που δεν θα περιμενε...
    Ισως κατι που δεν θα περιμενε κανεις μας...
    Εισαι μοναδικη!!!
    Κατερινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένη μου Κατερίνα,
    Τα όνειρα που κουβαλάμε μέσα μας πολλές φορές πραγματοποιούνται με ανορθόδοξο τρόπο..φτάνει να έχουμε την καρδιά μας ανοιχτή και τα φτερά της ψυχής μας έτοιμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι "εικόνες" που φαντάζεται κανείς,διαβάζοντας την ιστορία σου, μοιάζουν να είναι βγαλμένες από όνειρο.
    Κάθε ιστορία σου, ένα μαγικό "ταξίδι"!
    Είσαι σπουδαία Φωτεινή..!
    ~Φαίη~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καραμελίτσα μου,
    Χαίρομαι που σε ταξιδεύω στα όνειρά μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. χαχαχα!!!
    Καλέ μου φίλε,
    Με κολακεύει η σύγκριση!!! :))
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπέροχο θα πώ μονάχα..συνέχισε έτσι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπημένη μου Ιωάννα,
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την προτροπή..:))
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η σιωπή μου προς απάντηση σου..

    γιατί μαρτυράς τι κάνω όταν χορεύω;

    εγώ μαρτυράω τι κάνεις όταν γράφεις;)

    χάρηκα!

    θα ξαναβρεθούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλέ μου Αρχ,
    Δεν περίμενα πως θα ξαναγύριζες, γι' αυτό σε μαρτύρησα..φαίνεται πως οι πτήσεις με τα καινούρια σου φτερά δεν σε κάλυψαν απόλυτα ..:)
    Κι εγώ χάρηκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

    πέφτω..
    ξανασηκώνομαι..

    έτσι είναι η ζωή..
    εδώ γύρω θα είμαι.. that was a threat χεχεχε

    υγ: γράφεις, όπως μου αρέσει να γράφεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χαίρομαι που είναι απειλή κι όχι υπόσχεση..τις υποσχέσεις τις φοβάμαι!!

    ΥΓ. Απαντάς, όπως μου αρέσει να απαντάς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πραγματικα πολυ ομορφη ιστορια.......
    Να'σαι καλα Φωτεινη.....και λιγο πολυ μια δοση ασωτου την εχουμε ολοι μας:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπημένη μου Νάντια,
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..όσο για τον άσωτο που έχουμε μέσα μας..καλά θα κάνουμε να τον προσέχουμε και να τον σεβόμαστε περισσότερο από τον άγιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κι άμα δεν είναι άγγελος, έχει αγγέλου χάρη,
    αυτός 'πού το μοιράζεται μ' εσέ το μαξιλάρι...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φίλε Καλλεργιανάκη,
    Κι άμα είναι άγγελος, χωρίς αγγέλου χάρη,
    φτερά θα βγάλει να πετά μ' εσέ για μαξιλάρι!!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Έχεις αγγέλου ομορφιά κι αγγέλου εξυπνάδα,
    και στάζουν απ' τα χείλη σου λόγια με μια γλυκάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κάπου ανάμεσα στην απόφαση και στην αναποφασιστικότητα φυτρώνουν τα φτερά των Αγγέλων...

    γιατί εσώψυχα η ορμή τους σπρώχνει προς τα εκεί που δεν μπορεί η Συνειδηση...
    και παντα ματια μου οι Αγγελοι ανηκαν στον...παραδεισο!...

    καμια διαπραγματευση!..

    φιλι..... αγγελικά πλασμένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή