Τριαντάφυλλο στην θάλασσα

Οι κάτοικοι του παραθαλάσσιου χωριού έβλεπαν επί μια εβδομάδα, κάθε σούρουπο, την νεαρή Ρόζα να περνάει σαν μαγεμένη από την μικρή πλατεία του χωριού και να πηγαίνει στην παραλία. Καθόταν με τις ώρες στην ακρογιαλιά, με το κύμα να της γλύφει τα γυμνά της πόδια, κρατώντας στα χέρια ένα άσπρο τριαντάφυλλο κι ατενίζοντας μακριά στον ορίζοντα. Αποφάσισαν να ενημερώσουν τους γονείς της.

Οι γονείς του κοριτσιού θορυβήθηκαν. Η Ρόζα ήταν ήσυχο παιδί, υπάκουη, καλή μαθήτρια, πρόσχαρη και δεν τους είχε δώσει την παραμικρή αφορμή για να ανησυχήσουν. Αποφάσισαν να ρωτήσουν την ίδια για την περίεργη συμπεριφορά της. Η κοπέλα τους κοίταξε με τα λαμπερά μαύρα της μάτια και κοιτώντας έξω από το παράθυρο, άρχισε να διηγείται.

«Το ξέρω πως θα σας φανεί περίεργο, όπως μου φάνηκε κι εμένα στην αρχή, αλλά συνάντησα έναν άντρα στον ύπνο μου πριν από αρκετούς μήνες. Τον είδα να βγαίνει από την θάλασσα, ζωσμένος το σπαθί του, συντροφιά μ’ έναν λύκο κι έναν αετό καθισμένο στον ώμο του. Μιλήσαμε ώρα πολύ και ένιωθα την ψυχή μου να κολλάει επάνω του και την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή κάθε φορά που κοιταζόμασταν.

Όλο τον χειμώνα ερχόταν και μου έκανε παρέα τα βράδια και πριν μία εβδομάδα μου είπε πως πρέπει να φύγει. Μου υποσχέθηκε πως θα γυρίσει και γυναίκα του θα με πάρει, όταν το άσπρο τριαντάφυλλο, που θα κρατώ στο χέρι, γίνει κόκκινο. Τότε, θα πρέπει να ετοιμαστώ και στην πρώτη πανσέληνο, θα επιστρέψει».

Οι γονείς της δεν ήξεραν αν έπρεπε να γελάσουν ή να κλάψουν για την φαντασία της κόρης τους , και προσπαθώντας να την λογικεύσουν άρχισαν να της εξηγούν την διαφορά ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, ενώ της απαγόρευσαν ρητά να συνεχίσει να πηγαίνει στην ακροθαλασσιά.

Το κορίτσι δεν μίλησε. Έσκυψε το κεφάλι και έφυγε από το δωμάτιο. Μέρες πέρασαν που δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν, δεν μιλούσε, όταν απελπισμένοι οι γονείς αποφάσισαν να επισκεφτούν έναν γιατρό. Αυτός χαμογελώντας τους είπε πως η αρρώστια της κόρης τους ήταν η εφηβεία και τους συνέστησε να την αφήσουν να κάνει για λίγο του κεφαλιού της.

Γυρνώντας σπίτι την φώναξαν και της έδωσαν την άδεια να πάει στην παραλία του χωριού, αφού πρώτα τους ενημερώσει. Γελώντας και κλαίγοντας το κορίτσι, τους φίλησε και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι, κόβοντας ένα άσπρο τριαντάφυλλο από τον κήπο. Με τα μάτια θολά ακόμα από τα δάκρυα , δεν πρόσεξε το αυτοκίνητο που ερχόταν. Ο οδηγός την είδε την τελευταία στιγμή να εμφανίζεται μπροστά του και δεν πρόλαβε να σταματήσει.

Ο νεαρός άντρας ένιωσε, παρά είδε το χτύπημα και κατέβηκε από το αυτοκίνητο για να βρεθεί μπροστά στο σώμα του κοριτσιού , που αιμορραγούσε. Στα χέρια της κρατούσε σφιχτά ένα τριαντάφυλλο, που είχε βαφτεί κόκκινο από το αίμα. .Έσκυψε κοντά της κι αυτή σήκωσε τα μάτια και του χαμογέλασε. Ένα χρόνο μετά είχαν παντρευτεί.

Τα χρόνια περνούσαν και το κορίτσι, που έγινε γυναίκα, αν και αγαπούσε τον άντρα της, ένιωθε κάθε μέρα πως η ψυχή της άδειαζε. Άρχισε να σκέφτεται πως λάθος ερμήνευσε τα σημάδια και πως πρόδωσε με την βιασύνη της το όνειρο και τον έρωτα.

Στην πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, σηκώθηκε από το κρεβάτι της και βγήκε έξω. Πήρε στα χέρια της ένα άσπρο τριαντάφυλλο και πήγε στην ακροθαλασσιά. Άρχισε να τρυπάει τους καρπούς της με τ’ αγκάθια και να βάφει ένα ένα τα ροδοπέταλα μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη. Πέρασε ώρα πολλή. Όταν το τριαντάφυλλο έγινε όλο κόκκινο, έβγαλε τα ρούχα της και μπήκε στην θάλασσα. Συνέχισε να προχωράει μέχρι που το νερό την σκέπασε.

Δεν την βρήκαν ποτέ. Στην θέση που καθόταν υπήρχε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ριζωμένο στην ακροθαλασσιά. Δεν μπόρεσαν να το ξεριζώσουν όσο κι αν προσπάθησαν.

Το σημείο εκείνο έγινε το αγαπημένο μέρος των εραστών του χωριού. Κι όσοι πήγαιναν πανσέληνο ισχυριζόταν ότι έβλεπαν στην θάλασσα την σκιά ενός άντρα που κρατούσε στα χέρια του ένα τριαντάφυλλο..